Τα Χαστουκόψαρα (Τα ποια;;)

Ομολογώ με το όλο λιώσιμο της διπλωματικής μου και διααααφορα άλλα το έχω παραμελήσει το blog μου τελευταία, αλλά μιας και μου το θύμισε μία ψυχή (με την οποία απ' ότι φαίνεται συμφωνούμε ότι διαφωνούμε για την ενδεχόμενη -και καλά- χρησιμότητα του Sex and the City στην ελληνική κοινωνία) να βάλω ένα απόσπασμα από ένα αγαπημένο βιβλίο, "Τα χαστουκόψαρα", του Λένου Χρηστίδη:

Κλείνω. Μάτια.Ανοίγω. Μυαλό.Τελειώνεις το σχολείο, λες να ησυχάσεις απ΄όλους αυτούς που σου κάθονται στο σβέρκο και σου λένε τι να πιστεύεις, τι να γνωρίζεις, τι να σκέφτεσαι, τι να μαθαίνεις και πώς να το μαθαίνεις. Ξυπνάς το πρωί, πας στη δουλειά κι είναι διάφοροι τύποι που σου λένε τι να κάνεις, πώς να φέρεσαι, πώς να ντύνεσαι, πώς να είσαι, για να βγάλουν εξαιτίας σου -και με την ανοχή σου- περισσότερα λεφτά, είναι τ΄Αφεντικά. Γυρίζεις στο σπίτι, φωνάζουν οι γονείς, βουίζουν τ΄αυτιά σου, σου λένε θα πεθάνουν, εσύ θα τους πεθάνεις, αν δε μάθεις να φέρεσαι, να ντύνεσαι, να σκέφτεσαι, να είσαι όπως θέλουν Αυτοί. Πας στους φίλους σου, μία απ΄τα ίδια, όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, τρέχουμε και δε φτάνουμε, όλοι μαζί, γύρω γύρω όλοι και στη μέση εμείς. Πας στα μπαρ, βαριέσαι που ζεις, δυνατή μουσική, την αγνοείς, δεν έχει στίχους, δεν έχει κέφι, δεν έχει διέξοδο, σου λέει να χορεύεις, μόνο να χορεύεις, να κάθεσαι σαν μαλάκας χωρίς να μιλάς, μόνο να χορεύεις και να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, τις γκόμενες, χαμένες τελείως, κοιτάνε σαν χαζές, τι φταίνε κι αυτές; το παίζουνε κάτι που δεν θα γίνουν ποτέ, πώς θα γίνει να βρεις μια γυναίκα που να μην κοιτάει σαν χαζή; ο έρωτας τι είναι; είναι να φέρεσαι σαν χαζός, όχι να είσαι. Χαμόγελα ψεύτικα, ματιές από μακριά, μπούτια, βυζιά, χείλια υγρά, όλο υποσχέσεις, μηδέν προοπτικές, μηδέν ηθικό, για να πλησιάσεις στα δέκα μέτρα θες μια ντουζίνα προφυλακτικά.

Έχει και συνέχεια, αλλά προτείνω να το διαβάσετε για να καταλάβετε.

Υ.Γ. Όχι, το υπόλοιπο βιβλίο δεν είναι έτσι αμπελοφιλοσοφικό. Είναι πιο μυθιστορηματικό και περιπετειώδες. Αλλά αυτό κεφάλαιο είναι αδιαφιλονίκητα απίστευτο.

También la lluvia

One of the best movies I've seen recently and made quite an impression on me was the spanish "También la lluvia", translated in english as "Even the Rain".

The plot is about a spanish director and his cast who go to Bolivia to shoot a controversial film about Christopher Colombus and how he abused the locals in order to gather as much gold as he could. Strangely enough, at the time of the shooting, there seems to be a similar situation. But in this case its the locals versus international companies and their interests, and instead of gold, its something much more vital: water. In order to gain as much profit as possible, they privatize all the water supply and they even forbid the locals to gather rainwater (thus the title of the movie). So when the riots begin, and one of the local actors is found leading the protesters, the crew is also tangled up, and they have to show if they can stand up for what they believe.

1.000.000 Στιγμές..

Πρόσφατα απέκτησα ένα e-book reader. Και σαν σεσημασμένος βιβλιοφάγος σαν πρώτη επιλογή σκέφτηκα να δω τι δωρεάν βιβλία θα μπορούσα να βρω. Μετά από πολλές ανακαλύψεις ανάμεσα σε κλασσικούρες, αρχαιοελληνικές κωμωδίες και αμερικάνικες νουβέλες βρήκα ένα βιβλίο που φαινόταν αρκετά υποσχόμενο. Υπόψιν ότι είναι τη στιγμή που τα γράφω αυτά είναι "καλοκαίρι" στην Ολλανδία, δηλαδή 10-15 βαθμούς, συννεφιές και δεν λέει να σταματήσει να βρέχει! Αλλά και να μην έβρεχε, το μπάνιο στις λίμνες ή ποτάμια που κάνουν οι ντόπιοι δεν είναι και πολύ του γούστου μου. Οπότε χρειαζόμουν κάτι να ξεχαστώ όσο να'ναι.
Χμ.. ξεφύγαμε λίγο. Το βιβλίο που ανακάλυψα λοιπόν ήταν το 1.000.000 στιγμές του Μιχάλη Φουντουκλή.

Σύμφωνα με την περιγραφή στο οπισθόφυλλο:

1.000.000 στιγμές είναι πολλές στιγμές. Στιγμές χαράς, στιγμές λύπης. Στιγμές έρωτα, απόγνωσης, φόβου, μανίας, κατάθλιψης, ελπίδας, κίνησης, στάσης. Στιγμές αναμονής, στιγμές πόνου, γέλιου, στιγμές κρύου, ζέστης, βροχής, συννεφιάς, ήλιου, πάγου, στιγμές με όνειρα, στιγμές με κέφι και χαρά, με αυτοσαρκασμό, με όρεξη για αυτοκριτική και βελτίωση. Στιγμές ανάλαφρες, στιγμές βαριές και ασήκωτες, στιγμές που όλα μοιάζουν ξένα και άλλες που όλα μοιάζουν παλιά και γνώριμα. Στιγμές βασιλικές και στιγμές να ζητιανεύουν ένα κομμάτι ψωμί. Στιγμές από μια τυχαία χρονιά, έξι τυχαίων φοιτητών. Στιγμές απ’ τον Πέτρο, τον Ανέστη που αργότερα έγινε Αλέξανδρος ή Άλεξ, ή Αλεξάκης για τους φίλους, απ’ τον Αποστόλη ή Τόλη ή Τρολ, στιγμές από τα 3Φ, τη Φένια, τη Φαίη και τη Φανή. Στιγμές από τον Κύριο Καρπούζη, τον Καβάτζα, το Λύκο, τη Γατούλα, τον Μπάμπη το σουβλατζή, τον Φρανς, τη Φραντζέσκα, την κυρα-Στέλλα, τον Φριτζ, τον κυρ-Θύμιο και τις χορεύτριες τάνγκο της Σιγκαπούρης. Στιγμές που στο σύνολό τους μιλούν για τη ζωή, τον έρωτα, την αγάπη, τη φιλία, τα όνειρα, την αυτοεκτίμηση, την πίστη και την ελπίδα, το θάνατο αλλά και την ανθρώπινη ψυχή. Όλες μαζί δημιουργούν μια εικόνα, που αν είμαστε τυχεροί θα μπορούμε γέροι πια να χαζεύουμε στον ουρανό, καθώς τα χρόνια θα σβουρίζουν γύρω μας. Και εμείς θα είμαστε αργοί και κουρασμένοι. Γιατί ένα εκατομμύριο στιγμές είναι πολλές στιγμές..

Πολύ ευχάριστο βιβλίο μπορώ να πω. Επιτέλεσε το σκοπό του και με το παραπάνω! Ένα βιβλίο που σε όλους μας θυμίζει τις 1.000.000 φοιτητικές στιγμές μας. Κυρίως ευχάριστες, αλλά και μερικές δυσάρεστες. Με μία δεμένη παρέα (έπρεπε να φτάσω στα μισά του βιβλίου για να μάθω να ξεχωρίζω τα 3Φ), πετυχημένες ατάκες και τραγούδια που όλως τυχαίως κάθε φορά πετυχαίνουν ακριβώς το κλίμα που επικρατεί. Προσωπικά μου άρεσε που σαν πόλη του έργου σκιαγραφείται η Πάτρα, καθώς εκεί πέρασα μέρος των μέχρι τώρα σπουδών μου, και ακόμα και με αλλαγμένα ίσως ονόματα μπορείς να αναγνωρίσεις διάφορα μέρη (ή και ανθρώπους!).

Για τους ξενιτεμένους μπορείτε να βρείτε το βιβλίο δωρεάν εδώ για ανάγνωση online ή κατέβασμα σαν pdf.
Για τους υπόλοιπους που σας αρέσει η μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού, υπάρχει ως κανονικό βιβλίο στο βιβλιοπωλείο της Πρωτοπορίας.

Πάντως πρέπει να ομολογήσω ότι σαν ενέργεια προώθησης για νέους συγγραφείς αυτό που έκαναν οι Βορειοδυτικές Εκδόσεις (να διαθέσουν κάποια βιβλία τους για δωρεάν ανάγνωση online) μου φαίνεται πολύ πετυχημένη ιδέα, και ελπίζω να αποδώσει τα μέγιστα.

The definition of happiness..

According to Thanasis Veggos, the recently deceased famous actor, who I dare say was loved by everyone in Greece for being a simple, honest, kind-hearted man who always did his best to entertain his audience.

Τι είναι ευτυχία…

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια…
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου. Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις…"

Θανάσης Βέγγος

I'll try my best to translate:

"I had to grow old, my boy, to learn what happiness is.
Finally, (I realized that) happiness is a pair of hands, two hands..
Those that will hug you, hold you, put you to sleep, take care of you,
cook for you, caress you and at the end will close your eyes.
Too many hands will only wear you down.. Its a waste of time. You will see for yourself as you grow old"

Thanasis Veggos

Source: lifo.gr

The Hague, Madurodam and Royal Delft

The Hague

One of the most known cities in the Netherlands is the city of The Hague (in dutch Den Haag). It is the seat of the dutch government, parliament and royal court, as well as the place where Queen Beatrix of the Netherlands lives. It is well known internationally for being the city that hosts the International Court of Justice, in the famous building know as Peace Palace (Vredespaleis). Here you can also find all the embassies in the Netherlands (even though Amsterdam is the capital).

For me I have to admit, it was a very impressive and lively town, but quite chaotic. Arriving at the central station, and looking at the map of the town, I was at a loss to decide where the city center was or even where the city actually stretched. That is because the "Den Haag Centraal" train station is quite far from the city center and also the city of Hague is part of a bigger metropolitan complex.

The Hall of Knights

After managing to find the city center, you find yourself surrounded with numerous great traditional buildings. The Mauritshuis, the famous art museum, The magnificent Binnenhof, the 13th-century hunting lodge of the counts of Holland, housing the First and Second Chambers of the Staaten-Generaal (the dutch parliament and senate if I'm not mistaken), and in the middle of its courtyard one cannot miss the Hall of the Knights, the gothic-style building with its two towers and the gold colored water-fountain. (I thought it was a church at first.. hahaha!).

Hofvijver and the buildings of the Dutch parliament

After a walk around the Hofvijver, the pond of the Bunnenhof and walking around the city, we rode the tram to one of the most famous attractions of the Netherlands, Madurodam!

Madurodam

A freighter ship on fire while the Rotterdam Port goes to the rescue

The miniature city of Madurodam was first opened in the Scheveningen district of The Hague in 1952, and was named after George Maduro, a law student from Curaçao who fought the Nazi occupation forces as a member of the Dutch resistance and died at Dachau concentration camp.

The entrance fee was 14 euros, but it was worth it! All the major and famous buildings of the Netherlands, old or modern, in one place! I wouldn't know which one to mention first!

Yes! Its a miniature!

Cathedrals, farmhouses, castles, windmills, actual parts of cities (like the Dam square and the old district of Amsterdam), famous stores or whole neighborhoods! Watching a big ship catching fire while a "Rotterdam Port" fire brigate boat goes to the rescue, trains of all kinds going all around the place, the famous and vital bridge and dam system of the rivers and canals of the Netherlands in action, planes landing (not taking off!) in Amsterdam's Schiphol airport, parades around churches, live concerts and all of that in great detail and miniature size!

Utrecht and its Dom Tower

Dutch tulip field miniature

There was also a place where with one euro you could experience a factory-to-consumer experience of a souvenir falling in a truck from a factory then driving to you! I think it was supposed to be for children but many older people also used it for fun.

Amsterdam's Dam Square.. Mini edition!

Right outside Madurodam, there were signs for many of the major capitals of the world. Hmmm, 2166 km away from Athens!

Delft

Delft Town Hall

Just twenty minutes by train from The Hague (halfway to Rotterdam) you can find yourself in Delft, the town mostly known for the famous dutch blue-colored porcelain and its technical university. The town is also known for being a typical dutch town with canals, for the painter Vermeer and is greatly associated with the royal dutch House of Orange-Nassau.

Royal Delft Porcelain

Again the train station here is a mess because of constructions but on the way to the center you can enjoy a typical dutch town. Canals, bridges, traditional houses and churches. We enjoyed some Italian food (my argument about trying some of the local dishes fell on deaf ears) and then some ice-cream at the Nieuwe Kerk square, where also the City Hall of Delft is. Then going around the town for the rest of the major sights, like the Oude Kerk (is it bending or is it just my imagination?) and the Beestenmarkt.

Delft Nieuwe Kerk

Φιλότιμο: the (lost?) greek sense of honor

For the greek people, there is one particular word that can't be actually translated into english, or as far as I know, any other language. That word is "filotimo" (φιλότιμο). It consist of the words φίλος(=friend) and τιμή(=honor). Google translates it as "pride". Me, if I had to translate it using only one word I would choose "earnestness". But still that wouldn't be close enough. It's a word that combines earnestness, honor, pride and dignity, but instead of an excessive or noble meaning, it has exactly the opposite. It's used to describe the pride and honor of the common people and it includes a set of unwritten rules that can keep the wheels of society running smoothly and still allow the people to walk with their head up high. It enables people who never met each other to interact with each other in a way that they can be kind and none of them tries to deceive the other. Everyone perceives it in his own way, but the result is pretty much the same.

An interesting finding while searching the internet was this blog post: http://paigewashere.blogspot.com/2010/06/blog-post.html. It shows a non-greek's view on "filotimo".

This word has been quite famous in the past and is used in many common phases, for example "Από τότε που βγήκε το συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο" = "Since people found out they can say they're sorry, filotimo was lost", or "Υπάρχει και φιλότιμο" = "Filotimo (thankfully) still exists". There was also this popular black and white greek movie called "Laterna, poverty and filotimo" about some really poor musicians with a laterna (barrel organ) who found a rich girl running away from home to get to her loved one and help her even though her father is paying a awful lot of money for anyone who can tell him where his daughter is.

Laterna, poverty and filotimo

But nowadays, in our industrialized, globalized Information Age, I'm afraid that notion is slowly disappearing. Watching my generation, and the ones that are coming after it, I'm starting to doubt if a part of the young people actually understand what that word means. And also some of the older people, who took advantage of the "prospering" economy the last couple of decades in ways many people wouldn't approve, seem to have forgotten all about it.
Especially with the latest news about the greek economy, I think its hard for the foreign people to believe that the Greeks have any sense of honor in their country. There are only a few who understand what is actually going on. The rest have just been in Greece for a short time, or just watch what the media serve them, so they think that the Greeks actually leave in a lawless country where anyone can do whatever they want, and the state doesn't give a damn. Sadly, the last part is true to a certain extend, but the rest is way wrong.

To clarify any possible misunderstandings, I'm not saying in any way that the Greeks are perfect or anything like that. Far from that. There are many mistakes throughout greek history, and the greeks' way of thinking or perceiving many things is wrong. But thankfully the greek people still have "filotimo" and that can be really helpful, especially in difficult times like this. Or at least I want to believe that they still do..

A sunny day overlooking the river Meuse in Maastricht

The river Meuse running through the city of Maastricht

Making sure you get at the right part of the train is the first thing you need to make sure of because the dutch trains going to Maastrich also split and go to Heerlen. So, getting on the wrong part might lead you to Heerlen instead of Maastricht. The landscape does seem a bit different than the rest of the Netherlands. At last some slopes again! That brings back to mind the landscape of Shire in the Lord of the Rings movie.

Maastricht Train Station

Maastricht, with it's ideal and strategic location on the river Meuse, seems to manage to keep the balance between the traditional and the modern, in favor of the former. You can also see the influence of the different cultures, the Dutch, the Belgian and the German. Almost everything here written in Dutch, English, French and German. Maastricht is also capital to the Dutch province of Limburg (strangely enough the actual town of Limburg is in what is now Belgium).


To European people, this city is mostly famous for the Maastricht Treaty, the treaty that introduced the European Union and the Euro.


An interesting finding was that the famous D'Artagnan of the three musketeers, was a French captain under king Luis XIV who perished while besieging the town, and that inspired the famous writer, Alexandre Dumas to write his famous novel, The Three Musketeers. You can also find a restaurant with his name in a sunny spot of the city.

Maastricht Town Hall

The main sights here include the church of Onze Lieve Vrouwe (Our Beloved Lady), Sint Servatius, the Stadhuis (town hall), the various bridges linking the two shores of Meuse together and the Ceramics center.

Onze Lieve Vrouwekerk

Coming here in spring one has to try the local asparagus soup, that the whole province is proud to produce, and so did I. And I have to admit was quite rewarding!

Asparagus-soup with cream, onions and ham.

Also quite famous is the Limburgian Vlaai ( marmalade pie) which makes a nice combination with coffee at the cafeterias in the big squares or at the small alleyways.
The town is also famous for it's unique white beers, mainly Gulpener and Wieckse Witte.

What was also very enjoyable was lying on the grass at the Charles Eyck Park park, watching the river boats passing the Meuse river. In general there are many green spots around the city and especially the young people seem to prefer them a lot!