Γιου γουίλ πηξ..!!!

Ο τίτλος τα λέει όλα νομίζω. Αυτό μου είπε προφητικά ένα φιλαράκι πρόσφατα στο τηλ! Δυστυχώς διανύω μία περίοδο που τα εγκεφαλικά κύτταρα πεθαίνουν άκλαυτα. Ξεχνάω και τι μέρα είναι πολλές φορές. Οπότε δεν έχει και πολλά να γράψεις ή χρόνο αν και προκύπτουν διάφορες ενδιαφέρουσες συζητήσεις κάθε μέρα. Και μιας και που το θύμισε ένα (άλλο) φιλαράκι σήμερα κολλάει και ένα τραγουδάκι στην όλη υπόθεση νομίζω. Μου θυμίζει παλιές εποχές που άκουγα στο γυμνάσιο Panx Romana το "Κράτος Κλειστόν" και η μητέρα μου άκουγε τους στοίχους και νόμιζε ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί μου.. "Ελλάς Ελλήνων δικαστών, άνευ βουλής και εκλογών, κράτος κλειστόν".. Προφανώς δεν μπορούσε να καταλάβει ότι το έλεγαν ειρωνικά.. Τώρα που τα γράφω και το σκέφτομαι.. Είναι επίκαιρο αν σκεφτεί κανείς ότι έχουμε δικαστή σαν υπηρεσιακό πρωθυπουργό τώρα, δεν έχουμε βουλή και οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν τα πάντα για να επηρεάσουν το αποτέλεσμα των εκλογών εκβιάζοντας τον λαό να (ξάνα)ψηφίσει τα κόμματα που μας έφεραν σε αυτή την ξεφτίλα.. Είπαμε καλή η ΕΕ, αλλά είναι προφανές ότι με την μέχρι στιγμής πορεία δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση και απλά ξεπουλιόμαστε.. Και η καταστροφολογία συνεχίζεται..



Κατά τ' άλλα η μέρα σήμερα είναι ότι πρέπει για μπάνιο αλλά δεν μπορώ να το εκμεταλλευτώ.. Ευτυχώς με λίγη τύχη έρχεται φοιτητική άδεια σύντομα να αφήσω και λίγα γένια να νιώσω και κατά βάση άνθρωπος και κατ' επέκταση φοιτητής.

Βλέποντας μία χαριτωμένη ταινιούλα χθες στην προσπάθεια μου να σκοτώσω την ώρα μέχρι να βγω μου έμεινε μία ατάκα του πρωταγωνιστή.. "Αυτά που λέμε σήμερα, θα τα σκεφτόμαστε σε 5 χρόνια και θα λέμε: Τι βλακείες έλεγα τότε!". Ελπίζω να μην τα λέω αυτά σε 5 χρόνια από τώρα για αυτά που γράφω τώρα, αν και για κάποιο περίεργο λόγο μου φαίνεται πολύ πιθανό.
Νοητή σημείωση: Που στο καλό την ξέρω ρε γμτ αυτήν την ηθοποιό που έπαιζε τη Μισισσίπι (Ναι! τραγικό όνομα.. αλλά ωραία κοπελίτσα! Χεχε..).

Μίας και μου το θύμισε χθες ο Μητσάρας θέλω να βρω και κάποια "καλή" φωτογραφική μηχανή (αποφεύγω τον όρο "επαγγελματική" γιατί οι τιμές τους είναι ανέφικτες). Αν και το "έχω" πιστεύω γενικότερα πρέπει να βρω και κάναν οδηγό (Το Photography for Dummies δεν πιάνεται!). Και ίσως βοηθήσει και μία φίλη που υποτίθεται ότι πάει σε σεμινάρια φωτογραφίας στο ΕΜΠ. (Το καλό που της θέλω!)

Τόσο καιρό έχω κατά νου να φτιάξω ένα μπλογκ με τεχνικά/προγραμματιστικά/γκικ(geek)/λίνουξ/android περιεχόμενο (ε να μην το κάψω αυτό εδώ!), αλλά όλο το αναβάλλω. Πρέπει να βρω και κάποιο πιασάρικο όνομα για να γουστάρω. Σκεφτόμουν το "Geeklander" σε παρωδία αυτού εδώ αλλά δεν μου πολυ-αρέσει.. Θα σκεφτώ κάτι που θα μου πάει. Όταν βρω χρόνο να φτιάξω με το Arduino μου ένα μετρητή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και θα ήταν ότι πρέπει για να το έβαζα εκεί!

Υ.Γ. Θέλω να πάω για μπάνιο!!!
Υ.Γ. 2. Πρίγκιψ των δου-βου κάνε μας περήφανους! ;)

Πάουλο Κοέλο και πράσινα άλογα!

Πολύ τρέξιμο έχει πέσει τελευταία, και το άφησα παραπονεμένο το blog μου και ένας Θεός ξέρει πότε θα βρω χρόνο να ξαναγράψω οπότε τώρα που μου τη βίδωσε είναι μία πολύ καλή ευκαιρία. Οπ! Πρώτη μου ανάρτηση για το 2012! Καλή μας χρονιά!
Κάνοντας λοιπόν χώρο στη βιβλιοθήκη μου πρόσφατα πέτυχα το βιβλίο "Ο Αλχημιστής" του Πάουλο Κοέλο.. Και δυστυχώς θυμήθηκα την περίφημη ατάκα που περιέχει: "Αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις.". Ε είσαι καραγκιόζης ρε φίλε! Άλλο αισιοδοξία και άλλο βλακεία!
Δηλαδή αρκεί να θέλω κάτι πάρα πολύ, και το σύμπαν θα μου το φέρει στο πιάτο! Μου θυμίζει την γιαγιά μου που μου έλεγε στις εξεταστικές μου ότι η προσευχή και η πίστη στον Άγιο Τάδε είναι σημαντικότερη από το σωστό διάβασμα!
Ή αν το πάρεις αλλιώς, αν ήθελα κάτι πάρα πολύ αλλά τελικά δεν το κατάφερα ή δεν έγινε τέλος πάντων, τότε σημαίνει αυτομάτως ότι δεν το ήθελα αρκετά πάρα πολύ.. Χμμ.. Πόσο πάρα πολύ πρέπει να το θέλω δηλαδή για να γίνει; Υπάρχει κλίμακα; Να μας πεις ρε Κοέλο να ξέρουμε.
Και φυσικά το κορυφαίο όλων, είναι ότι όχι μόνο σε μένα (είπαμε δεν είμαι τόσο γκαντέμης) αλλά κατά γενική ομολογία, όταν θέλεις κάτι πάρα πάρα πααάρα πολύ τότε το σύμπαν κάνει τα πάντα για να μην το πετύχεις! Ε έτσι είναι! Οπότε τι φούμαρα κάθεσαι και μας πουλάς; Απλά έγραψες αυτά που ήθελε ο κοσμάκης να ακούσει και σου λέει μετά πόσο γαμάτος και ουάου είσαι, και καλά. Μούφες! Για να μην σχολιάσω και το υπόλοιπο βιβλίο..

Πάντως όταν πέτυχα πριν μερικά χρόνια στο Ελ. Βενιζέλος το Έντεκα Λεπτά σε paperback έκδοση γύρω στα οκτώ-δέκα ευρώ, και είπα να του δώσω μία δεύτερη ευκαιρία δεν ήταν τόσο χάλια. Αν και με έφτασε αρκετές φορές να θέλω να το πετάξω από το παράθυρο με τον κυνισμό του..

Υ.Γ.1. Νομίζω ότι τα πολλά ΜΠΡΑΦ με έχουν πειράξει..
Υ.Γ.2. Βλέπω υπάρχει και άλλος κόσμος που συμφωνεί μαζί μου! Χεχεχε!

Τα Χαστουκόψαρα (Τα ποια;;)

Ομολογώ με το όλο λιώσιμο της διπλωματικής μου και διααααφορα άλλα το έχω παραμελήσει το blog μου τελευταία, αλλά μιας και μου το θύμισε μία ψυχή (με την οποία απ' ότι φαίνεται συμφωνούμε ότι διαφωνούμε για την ενδεχόμενη -και καλά- χρησιμότητα του Sex and the City στην ελληνική κοινωνία) να βάλω ένα απόσπασμα από ένα αγαπημένο βιβλίο, "Τα χαστουκόψαρα", του Λένου Χρηστίδη:

Κλείνω. Μάτια.Ανοίγω. Μυαλό.Τελειώνεις το σχολείο, λες να ησυχάσεις απ΄όλους αυτούς που σου κάθονται στο σβέρκο και σου λένε τι να πιστεύεις, τι να γνωρίζεις, τι να σκέφτεσαι, τι να μαθαίνεις και πώς να το μαθαίνεις. Ξυπνάς το πρωί, πας στη δουλειά κι είναι διάφοροι τύποι που σου λένε τι να κάνεις, πώς να φέρεσαι, πώς να ντύνεσαι, πώς να είσαι, για να βγάλουν εξαιτίας σου -και με την ανοχή σου- περισσότερα λεφτά, είναι τ΄Αφεντικά. Γυρίζεις στο σπίτι, φωνάζουν οι γονείς, βουίζουν τ΄αυτιά σου, σου λένε θα πεθάνουν, εσύ θα τους πεθάνεις, αν δε μάθεις να φέρεσαι, να ντύνεσαι, να σκέφτεσαι, να είσαι όπως θέλουν Αυτοί. Πας στους φίλους σου, μία απ΄τα ίδια, όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, τρέχουμε και δε φτάνουμε, όλοι μαζί, γύρω γύρω όλοι και στη μέση εμείς. Πας στα μπαρ, βαριέσαι που ζεις, δυνατή μουσική, την αγνοείς, δεν έχει στίχους, δεν έχει κέφι, δεν έχει διέξοδο, σου λέει να χορεύεις, μόνο να χορεύεις, να κάθεσαι σαν μαλάκας χωρίς να μιλάς, μόνο να χορεύεις και να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, τις γκόμενες, χαμένες τελείως, κοιτάνε σαν χαζές, τι φταίνε κι αυτές; το παίζουνε κάτι που δεν θα γίνουν ποτέ, πώς θα γίνει να βρεις μια γυναίκα που να μην κοιτάει σαν χαζή; ο έρωτας τι είναι; είναι να φέρεσαι σαν χαζός, όχι να είσαι. Χαμόγελα ψεύτικα, ματιές από μακριά, μπούτια, βυζιά, χείλια υγρά, όλο υποσχέσεις, μηδέν προοπτικές, μηδέν ηθικό, για να πλησιάσεις στα δέκα μέτρα θες μια ντουζίνα προφυλακτικά.

Έχει και συνέχεια, αλλά προτείνω να το διαβάσετε για να καταλάβετε.

Υ.Γ. Όχι, το υπόλοιπο βιβλίο δεν είναι έτσι αμπελοφιλοσοφικό. Είναι πιο μυθιστορηματικό και περιπετειώδες. Αλλά αυτό κεφάλαιο είναι αδιαφιλονίκητα απίστευτο.

También la lluvia

One of the best movies I've seen recently and made quite an impression on me was the spanish "También la lluvia", translated in english as "Even the Rain".

The plot is about a spanish director and his cast who go to Bolivia to shoot a controversial film about Christopher Colombus and how he abused the locals in order to gather as much gold as he could. Strangely enough, at the time of the shooting, there seems to be a similar situation. But in this case its the locals versus international companies and their interests, and instead of gold, its something much more vital: water. In order to gain as much profit as possible, they privatize all the water supply and they even forbid the locals to gather rainwater (thus the title of the movie). So when the riots begin, and one of the local actors is found leading the protesters, the crew is also tangled up, and they have to show if they can stand up for what they believe.

1.000.000 Στιγμές..

Πρόσφατα απέκτησα ένα e-book reader. Και σαν σεσημασμένος βιβλιοφάγος σαν πρώτη επιλογή σκέφτηκα να δω τι δωρεάν βιβλία θα μπορούσα να βρω. Μετά από πολλές ανακαλύψεις ανάμεσα σε κλασσικούρες, αρχαιοελληνικές κωμωδίες και αμερικάνικες νουβέλες βρήκα ένα βιβλίο που φαινόταν αρκετά υποσχόμενο. Υπόψιν ότι είναι τη στιγμή που τα γράφω αυτά είναι "καλοκαίρι" στην Ολλανδία, δηλαδή 10-15 βαθμούς, συννεφιές και δεν λέει να σταματήσει να βρέχει! Αλλά και να μην έβρεχε, το μπάνιο στις λίμνες ή ποτάμια που κάνουν οι ντόπιοι δεν είναι και πολύ του γούστου μου. Οπότε χρειαζόμουν κάτι να ξεχαστώ όσο να'ναι.
Χμ.. ξεφύγαμε λίγο. Το βιβλίο που ανακάλυψα λοιπόν ήταν το 1.000.000 στιγμές του Μιχάλη Φουντουκλή.

Σύμφωνα με την περιγραφή στο οπισθόφυλλο:

1.000.000 στιγμές είναι πολλές στιγμές. Στιγμές χαράς, στιγμές λύπης. Στιγμές έρωτα, απόγνωσης, φόβου, μανίας, κατάθλιψης, ελπίδας, κίνησης, στάσης. Στιγμές αναμονής, στιγμές πόνου, γέλιου, στιγμές κρύου, ζέστης, βροχής, συννεφιάς, ήλιου, πάγου, στιγμές με όνειρα, στιγμές με κέφι και χαρά, με αυτοσαρκασμό, με όρεξη για αυτοκριτική και βελτίωση. Στιγμές ανάλαφρες, στιγμές βαριές και ασήκωτες, στιγμές που όλα μοιάζουν ξένα και άλλες που όλα μοιάζουν παλιά και γνώριμα. Στιγμές βασιλικές και στιγμές να ζητιανεύουν ένα κομμάτι ψωμί. Στιγμές από μια τυχαία χρονιά, έξι τυχαίων φοιτητών. Στιγμές απ’ τον Πέτρο, τον Ανέστη που αργότερα έγινε Αλέξανδρος ή Άλεξ, ή Αλεξάκης για τους φίλους, απ’ τον Αποστόλη ή Τόλη ή Τρολ, στιγμές από τα 3Φ, τη Φένια, τη Φαίη και τη Φανή. Στιγμές από τον Κύριο Καρπούζη, τον Καβάτζα, το Λύκο, τη Γατούλα, τον Μπάμπη το σουβλατζή, τον Φρανς, τη Φραντζέσκα, την κυρα-Στέλλα, τον Φριτζ, τον κυρ-Θύμιο και τις χορεύτριες τάνγκο της Σιγκαπούρης. Στιγμές που στο σύνολό τους μιλούν για τη ζωή, τον έρωτα, την αγάπη, τη φιλία, τα όνειρα, την αυτοεκτίμηση, την πίστη και την ελπίδα, το θάνατο αλλά και την ανθρώπινη ψυχή. Όλες μαζί δημιουργούν μια εικόνα, που αν είμαστε τυχεροί θα μπορούμε γέροι πια να χαζεύουμε στον ουρανό, καθώς τα χρόνια θα σβουρίζουν γύρω μας. Και εμείς θα είμαστε αργοί και κουρασμένοι. Γιατί ένα εκατομμύριο στιγμές είναι πολλές στιγμές..

Πολύ ευχάριστο βιβλίο μπορώ να πω. Επιτέλεσε το σκοπό του και με το παραπάνω! Ένα βιβλίο που σε όλους μας θυμίζει τις 1.000.000 φοιτητικές στιγμές μας. Κυρίως ευχάριστες, αλλά και μερικές δυσάρεστες. Με μία δεμένη παρέα (έπρεπε να φτάσω στα μισά του βιβλίου για να μάθω να ξεχωρίζω τα 3Φ), πετυχημένες ατάκες και τραγούδια που όλως τυχαίως κάθε φορά πετυχαίνουν ακριβώς το κλίμα που επικρατεί. Προσωπικά μου άρεσε που σαν πόλη του έργου σκιαγραφείται η Πάτρα, καθώς εκεί πέρασα μέρος των μέχρι τώρα σπουδών μου, και ακόμα και με αλλαγμένα ίσως ονόματα μπορείς να αναγνωρίσεις διάφορα μέρη (ή και ανθρώπους!).

Για τους ξενιτεμένους μπορείτε να βρείτε το βιβλίο δωρεάν εδώ για ανάγνωση online ή κατέβασμα σαν pdf.
Για τους υπόλοιπους που σας αρέσει η μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού, υπάρχει ως κανονικό βιβλίο στο βιβλιοπωλείο της Πρωτοπορίας.

Πάντως πρέπει να ομολογήσω ότι σαν ενέργεια προώθησης για νέους συγγραφείς αυτό που έκαναν οι Βορειοδυτικές Εκδόσεις (να διαθέσουν κάποια βιβλία τους για δωρεάν ανάγνωση online) μου φαίνεται πολύ πετυχημένη ιδέα, και ελπίζω να αποδώσει τα μέγιστα.

The definition of happiness..

According to Thanasis Veggos, the recently deceased famous actor, who I dare say was loved by everyone in Greece for being a simple, honest, kind-hearted man who always did his best to entertain his audience.

Τι είναι ευτυχία…

"Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.
Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια…
Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν, θα σε κρατήσουν, θα σε κοιμήσουν, θα σε περιποιηθούν, θα σου μαγειρέψουν, θα σε χαιδέψουν και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.
Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν… Χάσιμο χρόνου. Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις…"

Θανάσης Βέγγος

I'll try my best to translate:

"I had to grow old, my boy, to learn what happiness is.
Finally, (I realized that) happiness is a pair of hands, two hands..
Those that will hug you, hold you, put you to sleep, take care of you,
cook for you, caress you and at the end will close your eyes.
Too many hands will only wear you down.. Its a waste of time. You will see for yourself as you grow old"

Thanasis Veggos

Source: lifo.gr

The Hague, Madurodam and Royal Delft

The Hague

One of the most known cities in the Netherlands is the city of The Hague (in dutch Den Haag). It is the seat of the dutch government, parliament and royal court, as well as the place where Queen Beatrix of the Netherlands lives. It is well known internationally for being the city that hosts the International Court of Justice, in the famous building know as Peace Palace (Vredespaleis). Here you can also find all the embassies in the Netherlands (even though Amsterdam is the capital).

For me I have to admit, it was a very impressive and lively town, but quite chaotic. Arriving at the central station, and looking at the map of the town, I was at a loss to decide where the city center was or even where the city actually stretched. That is because the "Den Haag Centraal" train station is quite far from the city center and also the city of Hague is part of a bigger metropolitan complex.

The Hall of Knights

After managing to find the city center, you find yourself surrounded with numerous great traditional buildings. The Mauritshuis, the famous art museum, The magnificent Binnenhof, the 13th-century hunting lodge of the counts of Holland, housing the First and Second Chambers of the Staaten-Generaal (the dutch parliament and senate if I'm not mistaken), and in the middle of its courtyard one cannot miss the Hall of the Knights, the gothic-style building with its two towers and the gold colored water-fountain. (I thought it was a church at first.. hahaha!).

Hofvijver and the buildings of the Dutch parliament

After a walk around the Hofvijver, the pond of the Bunnenhof and walking around the city, we rode the tram to one of the most famous attractions of the Netherlands, Madurodam!

Madurodam

A freighter ship on fire while the Rotterdam Port goes to the rescue

The miniature city of Madurodam was first opened in the Scheveningen district of The Hague in 1952, and was named after George Maduro, a law student from Curaçao who fought the Nazi occupation forces as a member of the Dutch resistance and died at Dachau concentration camp.

The entrance fee was 14 euros, but it was worth it! All the major and famous buildings of the Netherlands, old or modern, in one place! I wouldn't know which one to mention first!

Yes! Its a miniature!

Cathedrals, farmhouses, castles, windmills, actual parts of cities (like the Dam square and the old district of Amsterdam), famous stores or whole neighborhoods! Watching a big ship catching fire while a "Rotterdam Port" fire brigate boat goes to the rescue, trains of all kinds going all around the place, the famous and vital bridge and dam system of the rivers and canals of the Netherlands in action, planes landing (not taking off!) in Amsterdam's Schiphol airport, parades around churches, live concerts and all of that in great detail and miniature size!

Utrecht and its Dom Tower

Dutch tulip field miniature

There was also a place where with one euro you could experience a factory-to-consumer experience of a souvenir falling in a truck from a factory then driving to you! I think it was supposed to be for children but many older people also used it for fun.

Amsterdam's Dam Square.. Mini edition!

Right outside Madurodam, there were signs for many of the major capitals of the world. Hmmm, 2166 km away from Athens!

Delft

Delft Town Hall

Just twenty minutes by train from The Hague (halfway to Rotterdam) you can find yourself in Delft, the town mostly known for the famous dutch blue-colored porcelain and its technical university. The town is also known for being a typical dutch town with canals, for the painter Vermeer and is greatly associated with the royal dutch House of Orange-Nassau.

Royal Delft Porcelain

Again the train station here is a mess because of constructions but on the way to the center you can enjoy a typical dutch town. Canals, bridges, traditional houses and churches. We enjoyed some Italian food (my argument about trying some of the local dishes fell on deaf ears) and then some ice-cream at the Nieuwe Kerk square, where also the City Hall of Delft is. Then going around the town for the rest of the major sights, like the Oude Kerk (is it bending or is it just my imagination?) and the Beestenmarkt.

Delft Nieuwe Kerk